Το Weapons του Ζακ Κρέγκερ ξεχωρίζει γιατί δεν είναι απλώς ένα ακόμη horror. Είναι μια εμπειρία που σε βυθίζει σε αγνή, ανελέητη αγωνία. Ο σκηνοθέτης δεν επιδιώκει να φορτώσει την ιστορία με κοινωνικά σχόλια ή συμβολισμούς, όπως συνηθίζεται σε πολλές «εκλεπτυσμένες» ταινίες τρόμου. Αντίθετα, επιλέγει να δώσει όλη του την προσοχή στο σασπένς, στην αίσθηση του απρόβλεπτου και στο πώς το κακό μπορεί να σε χτυπήσει χωρίς καμία εξήγηση.

Η υπόθεση είναι συγκλονιστική: σε μια μικρή αμερικανική πόλη, εξαφανίζονται ξαφνικά όλα τα παιδιά μιας σχολικής τάξης, εκτός από έναν μαθητή και τη δασκάλα του. Καθώς οι έρευνες μένουν άκαρπες, η γυναίκα αποφασίζει να αναζητήσει μόνη της απαντήσεις, οδηγώντας την αφήγηση σε ολοένα και πιο σκοτεινά μονοπάτια.

Αυτό που κάνει το Weapons ξεχωριστό είναι η ικανότητά του να ανατρέπει συνεχώς τις προσδοκίες: εκεί που περιμένεις ένα αστυνομικό μυστήριο ή μια αλληγορία τύπου παραμυθιού, το φιλμ σε οδηγεί σε κάτι πιο άμεσο, πιο ωμό και πιο τρομακτικό. Η παρουσία του «τέρατος» παραπέμπει σε λαογραφικές φιγούρες όπως η Baba Yaga, δίνοντας στην ιστορία μια διαχρονική, σχεδόν μυθική διάσταση.

Η σκηνοθεσία του Κρέγκερ, γεμάτη μακάβρια ένταση αλλά και λεπτό, υπόγειο χιούμορ, δεν αφήνει περιθώριο για χαλάρωση. Το φινάλε δεν προσφέρει λύτρωση, αλλά την αίσθηση ενός ζωντανού εφιάλτη που συνεχίζει να σε στοιχειώνει και μετά τους τίτλους τέλους.

Γι’ αυτό το Weapons δεν είναι απλά μια καλή ταινία τρόμου. Είναι η πιο δυνατή κινηματογραφική εμπειρία της χρονιάς.

Πηγή: athinorama.gr

Το άρθρο αυτό έχει 523 Views