Το The Substance εξετάζει την εμμονή μας με την τελειότητα και τον νεανικό σωματικό ιδεαλισμό σε μια εποχή που οι εικόνες περνούν από φίλτρα και η κοινωνική πίεση για αψεγάδιαστα πρότυπα ομορφιάς φθάνει σε νέα ύψη. Η ταινία μάς ξεναγεί στη ζωή της Ελίζαμπεθ Σπαρκλ, μιας ηθοποιού που κάποτε είχε κατακτήσει την κορυφή του Χόλιγουντ με ένα Όσκαρ, για να βρεθεί πλέον να παίζει στην αφάνεια ως παρουσιάστρια σε εκπομπή αεροβικής για νοικοκυρές. Σε έναν κόσμο που διψά για νέες φιγούρες και φρέσκα πρόσωπα, η Ελίζαμπεθ γίνεται στόχος των “δυνάμεων” που έχουν στα χέρια τους την εξουσία της βιομηχανίας. Ο χυδαίος καναλάρχης την αντικαθιστά με μια νεότερη κοπέλα, και εκείνη, από το ερειπωμένο της διαμέρισμα στο Λος Άντζελες, βρίσκεται αντιμέτωπη με το ανηλεές πέρασμα του χρόνου.

Σε μια ύστατη προσπάθεια, βρίσκει τη φόρμουλα αντιγήρανσης που υπόσχεται την αναγέννηση και τη λύτρωση από την αναπόφευκτη φθορά. Όμως, οι συνέπειες είναι φρικτές και απρόβλεπτες: από την ίδια αναγεννάται ένα νεαρό κορίτσι, η Σου, που ενσαρκώνει τη νεανική εκδοχή της. Οι δυο τους, συνδεδεμένες όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά, μοιράζονται την ίδια ζωή με υποχρεωτικές εβδομαδιαίες δόσεις της μαγικής ουσίας για να παραμείνουν αλώβητες από την ηλικία. Η σύγκρουση, ωστόσο, μεταξύ των δύο “εαυτών” της Ελίζαμπεθ είναι αναπόφευκτη, καθώς το εγωκεντρικό αλλά φθαρμένο είδωλο προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει το φως που άλλοτε της ανήκε, ενώ η νεότερη Σου αρχίζει να διεκδικεί τη θέση της με νύχια και με δόντια.

Η Ντέμι Μουρ, με μια ερμηνεία που φέρνει στο νου τους υπερβολικούς, αλλά λατρευτούς ρόλους της Τζόαν Κρόφορντ και της Μπετ Ντέιβις, επιτίθεται με τρόπο ωμό και εντελώς ανατρεπτικό στην κουλτούρα της νεότητας. Πάνω στον καθρέφτη, σε μια αριστουργηματικά σκοτεινή σκηνή, η Σπαρκλ κοιτάει το αποσυντεθειμένο πρόσωπό της αναρωτώμενη αν αξίζει η μάχη, ακόμη και όταν η ομορφιά είναι πια ανεκπλήρωτη υπόσχεση. Η δυναμική του The Substance, με σκηνοθεσία που αποτελεί φόρο τιμής στον body horror κινηματογράφο του Κρόνενμπεργκ και τις επιρροές από το Alien μέχρι τη Λάμψη, μας καθηλώνει, κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε: τελικά, πόσο μακριά είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε για να αντισταθούμε στη φυσική ροή της ζωής;

Το άρθρο αυτό έχει 365 Views